Zullen we spelen?
Vandaag heb ik een lege agenda. Heerlijk! Lekker de hele dag muziek maken, precies hoe het voelt, wat een vrijheid! Wil ik achter de piano wat oefenen, of ga ik even lekker zingen? Of voel ik de inspiratie om een nieuw nummer te schrijven? Gewoon doen waar ik zin in heb. En op dit moment voel ik me geïnspireerd om dit blog te schrijven, ook al gaat het niet direct over muziek, why not?
Lekker de hele dag muziek maken, precies hoe het voelt, wat een vrijheid! Life is not work, life is play! Zullen we spelen?
Ik zou nu ook kunnen omkeren en weer naar huis rijden
Toen ik nog een kantoorbaan had, heb ik me in de auto op weg naar mijn werk vaker afgevraagd waarom we toch doen wat we doen? Hoe gek het eigenlijk is dat we gewoon ‘en masse’ in de auto stappen en naar het werk gaan, daar de hele dag blijven om vervolgens weer – moe en niet altijd voldaan – naar huis te keren. Het heeft iets weg van een machinaal proces.
Ik dacht dan: ‘waarom doe ik dit? Is dit wat ik wil? Is dit vrije wil? Ik zou nu ook kunnen omkeren en weer lekker naar huis kunnen gaan om iets anders te doen’. En dan had ik nog een baan waarbij ik nooit files had. Ik heb ook wel momenten gehad tijdens de Kerstborrel bijvoorbeeld dat ik dacht: ‘ik weet niet of ik hier volgend jaar nog sta’.
What’s in your heart… ♥
Achteraf gezien was het mijn hart dat op die momenten sprak. Ach, heel stiekem wist ik ook wel dat ik het liefst wilde zingen, dat wilde ik als meisje van 7 al. Maar ja, je kent het wel: huis, kinderen, verantwoordelijkheden. Toch heb ik nu ervaren dat als je je hart echt gaat volgen, in plaats van je hoofd, en erop vertrouwt dat het goed komt, er ook deuren voor je opengaan waarvan je niet eens wist dat ze er waren. Het gaat erom dat je steeds een stap zet in de richting waar je heen ‘wil’, in plaats van de richting waarin je ‘moet’ of denkt te moeten. Dan komt het echt allemaal vanzelf op je pad, ook financieel. Noem het zweverig, spiritueel, of geef het een ander label, het maakt niet uit, voor mij werkt het en ik ben ervan overtuigd dat het voor iedereen werkt. Het is niet ‘eerst zien, dan geloven’, het is precies andersom: ‘als je erin gelooft, dan zul je het zien’.
Het is niet ‘eerst zien, dan geloven’, het is precies andersom: ‘als je erin gelooft, dan zul je het zien’.
Het is zo heerlijk om mijn hart te volgen en te doen wat ik leuk vindt. Ik heb ook altijd zin om te ‘werken’ aan mijn muziek, sterker nog, ik kijk altijd uit naar mijn ‘werkdagen’. Want met mijn werk geef ik uiting aan wat er in mij leeft. Mijn lichaam ademt muziek, zingen, schrijven, creatief bezig zijn. Het voelt dus ook niet als werken, meer als spelen. Ik hoorde Joss Stone ook een keer in een interview zeggen: music is not work, music is play. Ja, dacht ik toen, dat is precies hoe het is. En voor mij is dit ‘spelen’ met muziek, maar voor iemand anders kan dit op een heel ander vlak zijn.
We kunnen nog veel leren van onze kinderen
Ik geloof erin dat de mens gemaakt is om te creëren en dat is heel breed, dat kan een nieuwe technische uitvinding zijn, een nieuw recept, een nieuwe manier van coaching of een nieuw lied zoals in mijn geval. En ik denk dat het voor veel mensen goed is om meer te gaan ‘spelen’. Het werkleven hoeft niet hele dagen serieus te zijn, vind je wel? Daarin kunnen we als volwassenen nog zoveel leren van kinderen, ze leven precies naar hun gevoel, doen waar ze zin in hebben, stoppen als ze er klaar mee zijn en stappen vrolijk over op iets anders. Knap is dat en echt iets waar we een voorbeeld aan kunnen nemen vind ik. Natuurlijk kan het niet altijd, maar er zit nog een heel gebied tussen.
Mijn kinderen helpen mij vaak ook bewust worden dat ik even op het verkeerde pad zit, want negen van de tien keer wanneer ik met iets bezig ben waar ik ‘kriegel’ van wordt, dan komt Sanne of Sofie bij mij om steeds mijn aandacht te vragen. Of ze vragen: wil je met mij spelen mam? Als ik op die momenten even heel eerlijk naar mijzelf kijk, dan weet ik dat ze gelijk hebben, ik kan beter even iets anders gaan doen, iets wat mij op dat moment wel een goed gevoel geeft. Ook al heb ik dan een stemmetje in mijn hoofd dat zegt: ‘dit MOET nu af’. Want vaak is het echt niet zo ‘noodzakelijk’ om het op dat moment af te ronden, dat leg ik mijzelf dan op.
En wanneer ik me dan overgeef en met de meisjes ga spelen, of iets anders ‘leuks’ ga doen, al is het maar een half uurtje, dan komt mijn fijne gevoel heel snel weer om de hoek kijken. Vaak komen dan ook de beste ideeën. Logisch, want als je ‘speelt’ ben je ontspannen, dan stroomt het.
Dus ja, ik ben weer een inzicht rijker: het gaat erom dat je doet wat je het allerliefste doet, dat je je hart volgt en daar uiting aan geeft. Op een ontspannen manier dan, die voelt als spelen. Dan stroomt het op oneindig veel manieren.
Life is not work, life is play! Zullen we spelen?
♥ Martine